यावरून लोक एकमेकांची किती मनापासून काळजी घेतात हे दिसून येते. माझे गाव खास असण्याचे हे एक कारण आहे.
ते दोघे ही जेव्हा मी गावी जातो तेव्हा माझ्याबरोबर विटीदांडू, लपाछपी आणि क्रिकेट खेळतात. दिवसभर आम्ही तिघे जण खूप खेळतो.
गाव हे शहराच्या प्रदूषण आणि आवाजापासून दूर असलेले ठिकाण आहे. माझ्या गावाचे नाव कोकणात असलेले सिंधुदुर्ग जिल्ह्यातील सावंतवाडी हे गाव आहे.
माझ्या गावातील प्रत्येकजण मदत करतो. दैनंदिन घरातील कामांपासून ते खडतर वेळेपर्यंत, प्रत्येकजण बिनशर्त पाठिंबा देण्यास तयार असतो.
वर्णनात्मक निबंध – माझे गाव / आमचे गांव
खेड्यांमध्ये एकतर छोटय़ा छोटय़ा छोटय़ा छोटय़ा झोपडय़ा असतात किंवा छत, दगड आणि विटांच्या घरांच्या मोठय़ा वस्त्या असतात. कलाकार आणि चित्रपट निर्मात्यांनी असा आभास निर्माण केला आहे की भारतीय खेडे म्हणजे मातीच्या प्लॅस्टर केलेल्या भिंतींचा एक साधा समूह आहे, झाडांनी सावली केली आहे, काही लोक हळू हळू आणि अर्थातच बैलगाड्यांसह हिरव्यागार शेतांच्या मोठ्या विस्ताराकडे दुर्लक्ष करतात.
नदीच्या पाण्यात मनसोक्त डुंबावे आणि नंतर पाण्याबाहेर येऊन उन्हात पोटभर खेळावे हा आनंद तेथेच लुटायला मिळतो.
माझे हे आवडते गाव सातारा जिल्हयाच्या टोकावरील डोगराच्या कुशीत वसलेले आहे. आजोबांच्या छायेखाली वावरणारा छोटासा नातूच जणू अगदी बालवयातील निरागसता आजही तेथे ओसंडून वाहताना आढळते एस् टी तून उतरून गावाच्या दिशेने थोडेसे चालावे लागते.
माझ्या गावाला नैसर्गिक साधनसंपत्ती आणि सौंदर्य लाभले आहे.
नदीच्या पाण्यात मनसोक्त डुंबावे आणि नंतर पाण्याबाहेर येऊन उन्हात पोटभर खेळावे हा आनंद तेथेच लुटायला मिळतो.
दरवर्षी हजारो पर्यटक माझ्या गावाला भेट देतात.
शहरातील जीवन गर्दीचे आणि कंटाळवाणे आहे. आपल्या आजूबाजूला खूप लोक आहेत, तरीही त्यांच्याशी बोलायला कोणीच नाही. माझ्या गावात सर्वजण एकमेकांचा आदर करतात आणि त्यांची काळजी घेतात.
या गावाविषयीची माझ्या मनातील ओढ मात्र विलक्षण आहे, त्यामुळे सुट्टी पडते कधी आणि आपण आजोळच्या गावाकडे पळतो कधी याची मी आतुरतेने वाट पाहत click here असतो.
या वातावरणातलं स्वरूप, माझं गाव एक साकारात्मक सोंच केलं, आणि तो स्वच्छ गाव आहे!